Πάνω σε μια τριανταφυλλιά
θα χτίσω μια φωλίτσα,
σαν μελισσάκι να ’ρχεσαι,
σαν μια πεταλουδίτσα.
Να μου πετάς ολημερίς
του έρωτα τα βέλη,
να ’σαι το μελισσάκι μου
και να ’μαι η κυψέλη.
Και αν το γλυκοχάραμα
μονάχη σιγοκλαίω,
εσύ πως με αγάπησες
στα σύννεφα θα λέω.
Σε μια μικρή βουνοπλαγιά
θα φτιάξω ένα σπιτάκι,
να μπεις σαν αύρα του γιαλού,
σα δροσερό αεράκι.
Να με μεθάς κορφή-κορφή
με ένα τραγουδάκι,
να είσαι το αεράκι μου,
να ’μαι το συννεφάκι.
Και αν προτού ο ήλιος βγει
μονάχη σιγολιώνω,
θα έχω τα τραγούδια σου
για να μη μετανιώνω.
Πάνω στο κύμα τ’ αρμυρό
θα ρίξω ένα βαρκάκι,
να ’ρθεις σαν άγριος πειρατής,
σαν γελαστό ναυτάκι.
Να με κερνάς γλυκά φιλιά
σταγόνα τη σταγόνα,
να είσαι το ναυτάκι μου,
να είμαι η γοργόνα.
Και αν τα ξημερώματα
μονάχη αργοπλέω,
στα χέρια πως με κράτησες
στα κύματα θα λέω.
Είναι η αγάπη θάλασσα,
γέλιο μαζί και δάκρυ,
πόσες φορές μας έφτασε
ως τ' ουρανού την άκρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου