Αγάπη είναι σαν καίγεσαι να
καίγομαι μαζί σου,
να κόβεται η ανάσα μου να γίνεται
πνοή σου…
Αγάπη είναι ως το πρωί κρυφά να σιγολιώνεις…
στάλα να γίνεσαι βροχής για να με ανταμώνεις…
Αγάπη είναι κόκκινο να γίνομαι αστέρι
κι ας είσαι όταν σε ζητώ χιονιάς
κι αγριοκαίρι…
Να μη σε μέλλει αν σε ξεχνώ και
φεύγω μακριά σου
να ακουμπάς στα χνάρια μου, να
γίνονται ο νοτιάς σου….
Αγάπη είναι σαν άνοιξη να βιάζομαι
να φτάσω
νεράκι κι αν δε γίνεσαι να πιω να
ξεδιψάσω…
Ανθάκι της αμυγδαλιάς να είσαι το Γενάρη
κι ας φέγγω όταν μου κοιτάς σα
μακρινό φεγγάρι…
Αγάπη είναι στα σύννεφα να στέλνω τη
χαρά μου
διπλή να σου τη φέρνουνε κι ας είσαι
συμφορά μου…
Παραμυθάκι να μου λες τις νύχτες
του χειμώνα
κι αν απ’ το πλάι σου περνώ σα
δίνη του κυκλώνα…
Αγάπη είναι βάλσαμο στα στήθη μου
να σ’ έχω
του χρόνου τα γυρίσματα για σένα
να αντέχω…
Με τα θεριά να πολεμάς δίχως να τα
φοβάσαι
σεντόνι σου να με κρατάς όπου
και να κοιμάσαι…
Αγάπη είναι να γίνομαι βαρκάκι ν’
αρμενίζεις
κι ας είναι σ’ άγνωστη στεριά
μονάχα να γυρίζεις…
Να γίνονται τα μάτια σου δρόμος να
τον περνάω
κι ας μοιάζω μ’ άγονη γραμμή όταν
σε συναντάω…
Έτσι κι εγώ σε αγαπώ, έστω κι αν
δε στο λέω,
τα πάθη μου τ' ανήμερα στα σταυροδρόμια καίω…
Έτσι κι εσύ να μ’ αγαπάς, έστω κι
αν δεν το ξέρω
κι ας γίνω θάλασσα πικρή και
κύματα σου φέρω…
