Χωρίς πυξίδα σε ζητώ
σαν πόλη να ’σαι μακρινή στο χάρτη,
όμως οι μέρες σκίζουν το πανί,
τσακίζουνε οι νύχτες το κατάρτι.
Εσύ μια πόλη μακρινή
κι εγώ τις νύχτες να αναρωτιέμαι,
σαν κι αγάπη πικροθάλασσα
μα μέσ' στο κύμα της αποκοιμιέμαι.
Κι αν είναι εχθρός μας ο καιρός
κι αν μας κρατά στα δίχτυα του μπλεγμένους
να ξέρεις πως αλλιώς δε γίνεται,
μια προσευχή θα μας κρατά δεμένους.
Και η καρδιά δε θα ρωτά,
πάνω απ’ το κύμα θα πετά,
πλάι στο μαξιλάρι σου
θα γίνεται φεγγάρι σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου