...Μαντινάδες

Ένα φιλάκι δώσε μου, να ’χω να σε θυμάμαι

να ’ναι γλυκά τα χείλη μου σαν πέφτω και κοιμάμαι.

                        

Αν μ’ αγαπούσες όσ’ εγώ δε θα ’φευγες στα ξένα,

μόνη να ζω, πουλάκι μου, εγώ που σ’ είχα ένα.

                        

Αν μ’ αγαπούσες, μάτια μου, θα μου το ’μολογούσες,

από κλαδάκι σε κλαδί μ’ άλλη δε θα γυρνούσες.

                        

Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού, αστέρι μ’, ξεχωρίζεις

κι απ’ όλες τις τριανταφυλλιές πιότερο συ ανθίζεις.

                        

Πουλί μου, σε αγάπησα όσο κανείς στον κόσμο

κι έχω για σένα της καρδιάς βασιλικό και δυόσμο.

 Κι αν σε πάρ’ η ξενιτιά, για σένα θα δακρύζω,

αστέρι να σ’ ακολουθώ, βροχή να σε δροσίζω.