Σ ετούτη την παρέλαση
Μη λυπάσαι, βασιλιά,
Για το κορίτσι που του ’κλεψαν το
χαμόγελο…
Τίποτα τώρα δε φοβάται,
Ούτε έχει να ελπίζει…
Μονάχα τα βελούδινά του βλέφαρα
Ακόμα ονειρεύονται…
Ξενυχτισμένες θάλασσες…
Δελφίνια ερωτευμένα…
Τα δάκρυά σου,
Για το κορίτσι που του ’κλεψαν το
χαμόγελο,
Ατελέσφορα
Σ ετούτη την παρέλαση
Σ’ ό,τι κρυβόσουνα ανύπαρκτο
Σε είδε…
Της ποντικίσιας σου ουράς
Με συνέπεια να προηγείσαι
Σε είδε γυμνό, ω βασιλιά…