Μη σε νοιάζει...

Πάλι κι απόψε το βοριά παρακαλάω

να ’ναι καλός σαν απ’ την πόρτα σου περνά,

ένα κιτρινισμένο γράμμα σου φυλάω

η απουσία σου πιο λίγο να πονά.

Ο χρόνος βλέπεις όλα γύρω μας τ’ αλλάζει,

μια  απορία απομένει στην καρδιά,

που με πονά η θύμησή σου μη σε νοιάζει…

κι ίσως τα βρω του παραδείσου τα κλειδιά…

Πάλι κι απόψε το νοτιά παρακαλάω

όταν περνά να μη σου κλέβει τη χαρά,

με μια παλιά φωτογραφία σου μιλάω

να γίνονται τα βάσανά σου πιο μικρά.

Όλοι κι αν κλείνουνε οι δρόμοι να σε βρω,

μέσα στα βλέφαρά σου ν' αποκοιμηθώ,

κρυφά θα κάνω προσευχή στον ουρανό

για το φιλί που δε μου έδωσες να ζω…