Ξεχνώ τον ήχο, πώς μπορώ
κοντά μου να σε φέρω,
είναι πολλά τα «απορώ»
και τι να καταφέρω.
Μα σαν ακούσεις της σιωπής μου την ηχώ,
σαν μπεις μέσ’ στη γραμμή μου για το νότο,
θα ξεχυθούν τα νυσταγμένα μου πουλιά
τον ήχο μου να ξαναβρούν τον πρώτο.
Χάνω τα λόγια, τι να πω,
και τι να σου προσφέρω,
είναι βραχνά τα «σ’ αγαπώ»
και μόνη υποφέρω.
Μα όταν νοιώσεις της καρδιάς μου τον παλμό,
σα δεις μέσ’ στης ομίχλης μου τα φώτα,
θα ξανοιχτούν τα φοβισμένα μου φιλιά
τα λόγια μου να ξαναβρούν τα πρώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου