Καλοκαιράκι μύρισε
Και μια σταλιά δε γύρισε
Ακόμα ο τροχός
Κοντεύουν χρόνια εκατό
Κι ένα παιδί ρακένδυτο
Πλανιέται διαρκώς
Σε ένα κόσμο άπονο
Με ένα πικρό παράπονο
Στα μάτια τα θολά
Τελέψανε τα θαύματα
Κι αιμορραγούν τα τραύματα
Στα πόδια τα γυμνά
Η γη του υπνοβάτισσα
Κι η μάννα του σακάτισσα
Στα νύχια του καιρού
Τα σώματα λυγίζουνε
Και οι ψυχές ραγίζουνε
Μα όλοι κοιτούν αλλού
Καλοκαιράκι μύρισε
Κανείς ως τώρα αν μίλησε
Τρελός ή ποιητής
Κοντεύουν χρόνια εκατό
Μέσα στης γης τον εμετό
Το στίγμα της σιωπής
