Σε φεγγαροδρόμια

Περπάτησα για να σε βρω

στης πέτρας τ’ ανηφόρι,

στον  ήλιο του μεσημεριού,

στ’ άγριο ξεροβόρι.

Κι όλο μια λάμια μου ’κλεβε

και το στερνό μου δάκρυ,

σα Ροβινσώνας έφτανα

στ’ ορίζοντα την άκρη.

Οι συναντήσεις μας στιγμές

μέσ’ σε φεγγαροδρόμια,

εγώ για ρότες μακρινές

κι εσύ σε σταυροδρόμια.

Καράβι δίχως άγκυρες εγώ

ταξίδευα τις νύχτες

κι εσύ καδένα μου σ’ ένα βυθό

κοιτούσες λεπτοδείχτες.

Σ’ ένα δειλινό

στου Περιβολιού.