Ο ξένος

Η ελπίδα ζωντανεύει στα ξενυχτισμένα μάτια του.

Επιτέλους μια πόρτα, μια πόρτα να ξεκουραστεί!

Όμως, τι ειρωνεία, μόνο ένα κρεβάτι υπάρχει στον

                      ξενώνα του σπιτιού, του Προκρούστη.

Κι οι νοικοκυραίοι λατρεύουν τις αντίκες.

Το μισόγυμνο κορμί του αναθαρρεύει.

Επιτέλους μια πόρτα, μια πόρτα να ζεσταθεί!

Μα, τι θέλει, τι γυρεύει, οι χιτώνες είναι πια

    ξεπερασμένοι.

Κι οι νοικοκυραίοι ακολουθούν πιστά τη μόδα.

Ένα χαμόγελο ανθίζει στα διψασμένα του χείλη.

Επιτέλους μια πόρτα, μια πόρτα να δροσιστεί!

Μα, τι κρίμα, στο σπίτι από καιρό ο Ξένιος Δίας

    έχει πεθάνει.

Βέβαια, τακτικά οι νοικοκυραίοι του κάνουνε

    μνημόσυνο.