Μπήκανε λύκοι στο χωριό
κι αρπάζουν τη σοδειά μας,
μαράθηκε η ροδιά μας,
αδειάσανε τα σπιτικά,
αδειάζει κι η ποδιά μας.
Και μας αρπάζουν το ψωμί,
αδειάζουν το παγούρι,
σώπασε το σαντούρι,
ζητάνε δα να προσκυνάς
και την ξινή τους μούρη.
Μέσ’ στο σκοτάδι απόμεινε
μια στάλα στο καντήλι
μέχρι να ανατείλει,
και άλλο δάκρυ δε χωρεί
στο τρύπιο μας μαντήλι.
Μα όρτσα εσύ, αγάντα εγώ
το δίκιο μας θα βρούμε,
στον Όλυμπο, σε μια κορφή,
ξανά θα γεννηθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου