όταν η μοίρα σ’ άλλαξε τη ρότα
σ’ ένα ταξίδι που δεν έχει τελειωμό,
σε ένα δρόμο με σβησμένα φώτα.
Ελένη, αχ, του έρωτα και του φευγιού,
τα μάτια σου σκιάζει η προδοσία,
κανείς δε χρέωσε το κρίμα στους θεούς,
πονάει, καρδιά μου, η αθανασία.
Τι θέλησες εσύ δε γράφουν τα χαρτιά,
πουλιά τα όνειρά σου και πετάξαν,
εσύ πληρώνεις το χαμό και τη φωτιά
κι αν άλλοι την αυγή μια πόλη κάψαν.
Αφιερωμένο στην Ελένη
και σε κάθε Ελένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου