Άσε με, φίλε...

Τα λόγια μου τα τσίφτικα

στα νεύρα σε χτυπάνε,

τα ρούχα μου τ’ αλήτικα

τη μόστρα σου χαλάνε.

Το δίκιο μου άμα ζητώ

γκρεμίζω λες τους νόμους,

στους τοίχους γράφω «σ’ αγαπώ»

μου στέλνεις αστυνόμους.

Για της ζωής μου το σκοπό

λόγο δε θα σου δώσω,

άσε με, φίλε, ήσυχη

μέσ' στ' «αγαπώ» να λιώσω,

έστω κι  αν μετανιώσω.

Το βήμα μου το άστατο

μπερδεύει το ρυθμό σου,

το βλέμμα μου τ’ αδιάκριτο

χαλά το σχέδιό σου.

Τα βράδια όταν τραγουδώ

φωνάζεις «ησυχία»,

στους δρόμους άμα τριγυρνώ

«περνά περιπολία».

Απ’ τη δική μου τη ζωή

ρέστα δε σου χρωστάω,

άσε με, φίλε, ήσυχη

το ντέφι να χτυπάω,

στο διάολο κι ας πάω…