ονειροπόλος πάντα, ρομαντικός,
όλο κοιτάς στον ουρανό τ’ αστέρια
πετάς πάνω σε σύννεφα διαρκώς.
Ονειρεύεσαι κρυφούς παράδεισους
και άγγελους με ολόλευκα φτερά
σαν μέσα στων δρόμων ψάχνεις τη βοή,
να βρεις θες ζωγραφισμένη τη χαρά.
Τραγουδάς για αγάπες και έρωτες
θαρρείς πλάστηκαν όλα αγγελικά,
μα μπορεί μέσ’ στου μυαλού σου το γυαλί
να είναι μονάχα μωβ βεγγαλικά.
Καλοκαίρι θαρρείς πως είναι πάντα
ολοένα μπουνάτσα και ξαστεριά,
και δε βλέπεις πως άγριες φουρτούνες
χτυπάνε βράχους, τσακίζουνε σκαριά.
Βερεσέ πάντα δίνεις τα χάδια σου
και ζητάς μονάχα για πληρωμή σου
ένα όμορφο ζεστό χαμόγελο,
μα, αδιόρθωτε, σκόνη η αμοιβή σου.
Και γυρνάς, ονειροπόλος εραστής,
συνέχεια γυρεύεις την αλήθεια,
όλα γύρω σου νομίζεις μοιάζουνε
με της γιαγιάκας σου τα παραμύθια.
Σε κάποια που σήμερα γιορτάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου