Τέσσερις εποχές (αέναη διαδρομή)

Ακράτητη έφηβη

καλπάζει

ποτίζει τους κάμπους

ανθισμένη ζωή

σκορπάει απλόχερα

πολύχρωμους ανθούς

στροβιλίζεται

στην ανεμελιά της νιότης της

παρασύροντας στο χορό της

την Περσεφόνη.

Νεαρή γυναίκα

περπατάει πλάι στο ζεστό κύμα

μαζεύει βότσαλα,

κοχύλια, αστερίες

γεύεται της γης

καρπούς ώριμους

αφήνεται στη σαγήνη

της ολόγιομης σελήνης

προκαλώντας στη γεύση της εμπειρίας

την Περσεφόνη.

Γυναίκα ώριμη

πορεύεται στους πρόποδες του βουνού

παρατηρεί γύρω της

την εναλλαγή των χρωμάτων

πονάει για τα χρυσοκίτρινα φύλλα

που θα γίνουν σταχτιά

λυπάται για τα χελιδόνια

που την αφήνουν

κρατώντας από το χέρι

την Περσεφόνη.

Γυναίκα σκυφτή

ακολουθεί μοιραία το ποτάμι

αισθάνεται στη ραχοκοκαλιά της

τ’ αγριοβόρι

αφήνει τα ίχνη της

στην παγωμένη γη

με τους μυς να σφίγγουν

μέσα στη σκληρότητα του χιονιού

προσμένοντας το στροβίλισμα της έφηβης

με την Περσεφόνη.