Το χρονικό μιας άτυχης αγάπης

Μ’ ερωτική διάθεση

σε κάθε σου μετάθεση,

Πετρή, σ’ ακολουθούσα.

Για πάντα να ’μαστε μαζί,

και η αγάπη μας να ζει

κρυφά παρακαλούσα!

Τον έρωτά μας ζούσαμε

και σαν πουλιά πετούσαμε

σ’ όλη την επαρχία.

Στου έαρος τα γιασεμιά,

στου θέρους τη λιποθυμιά,

μέσ’ στου χιονιά τα κρύα.

Ήσουν για με μικρός θεός.

Και σαν ανέβει ο μισθός

θα ’ρθουνε άσπρες μέρες,

μου έλεγες τα δειλινά.

Όλα θα είναι μαγικά,

Θα βάλουμε και βέρες.

Μ’ άλλες των δυο μας οι βουλές,

τσαρδί χωρίς αναβολές.

Κι άλλες των υπουργείων.

Άρχισαν οι περικοπές,

χαθήκανε κι οι διακοπές,

και πέσαμε στο μείον.

Σου ’λεγα θα παλέψουμε,

μαζί θα ταξιδέψουμε,

Πετρή μου, ως το τέλος.

Μα ήρθε ’κείνη η δοντού,

κόρη κυρίου διευθυντού,

και μου έριξε ένα βέλος.

Αχ, αλί, η ξελιγωμένη,

ρετιρέ στη Βουλιαγμένη,
και γραφεία και κουρσάρες.

Μάνατζερ σε διόρισε

κι εμένα με προόρισε

για ασκητική στις Σάρρες…