Από μέρη ξεχασμένα,
χελιδόνια λυπημένα
σαν αλήτες τριγυρνούν,
κάτι πικραμένα βράδια
μέσ’ στης νύχτας τα σκοτάδια
το κατώφλι σου χτυπούν.
Στα φτερά τα μεταξένια
κουβαλούν ό,τι άφησες,
στο σκοτάδι σου θυμίζουν,
σου ξυπνούν όσα αγάπησες.
Μαργαρίτα μυρωμένη
απ’ αυλή λησμονημένη
στην καρδιά σου ακουμπούν,
τραγουδάκι ψιθυρίζουν
κι οι αγάπες σου γυρίζουν,
μακριά σου δεν μπορούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου