Μοναχά μια στιγμή

Μέσ’ στη νύχτα γυρνώ κι ένα δρόμο ζητώ

να με φέρει για λίγο κοντά σου,

σε σκιές κι αν χαθώ μου αρκεί αν σταθώ

μια στιγμή στη φωτιά της καρδιάς σου.

Ένα αστέρι ρωτώ αν ποτέ μου σε βρω

σε μια θάλασσα, σε μια στεριά,

και ας είναι να βρεθώ με δυο στάλες νερό

κι ας ποτέ μου δεν δω ξαστεριά.

Της καρδιάς σου φωτιά, μια στιγμή, μια ματιά

στου μυαλού μια γωνιά να κρατήσω,

θα μου είναι αρκετά στης ζωής τη χαρά

κι αν για πάντα την πόρτα μου κλείσω.

Το δικό σου φιλί σε κακό κι αν μου βγει

κι αν πονώ και αν αναρωτιέμαι,

μοναχά μια στιγμή, να μπορώ την πληγή

να αντέχω και να μην σε αρνιέμαι.

Της καρδιάς σου φωτιά, μια στιγμή, μια ματιά

με τον πόνο για να αναμετριέμαι,

θα μου είναι αρκετά στου καημού τη σκιά

από άυλα πια σαν κρατιέμαι.