Ας ήταν

Στήνουν χορό τα βράδια μου

σκιές και αναμνήσεις,

ας ήταν να γυρίσεις

ξανά απ’  την αρχή.

Δίχως αποτυπώματα

τα χρώματα κι οι ήχοι,

ας ήτανε να τύχει

να έρθεις σα βροχή.

Ας ήταν πάλι Άνοιξη

να ’ρχόσουν σαν  αστέρι

που το ’φερε τ’ αγέρι

στολίδι στα μαλλιά.

Σαν το πετροχελίδονο

να χτίσεις τη φωλιά σου,

να φέρεις στα φτερά σου

του χτες μου πασχαλιά.

Αν ήταν πάλι Αύγουστος,

να μπεις στα βλέφαρά μου,

να ζεις στα όνειρά μου

κι ας είναι να χαθώ.

Φεγγάρι καλοκαιρινό

μέσ’ τ’ άδεια μου τα βράδια,

να διώξεις τα σκοτάδια

κι ας είν’ να μη σωθώ.