Ελλάδα

Ανατολή σε γύρεψα στις θάλασσες του κόσμου

Βάλε μου μύρτα στα μαλλιά κι ένα κλωνάρι δυόσμου

Γιατί δε ρώτησα ποτέ, γιατί αναστενάζω

Δεν τελειώνει η γιορτή στεφάνι σαν σε βάζω

Ελλάδα, η ιδέα σου ταξίδι μέσ’ το χρόνο

Ζαφείρια, διαμαντόπετρες για το όνομά σου μόνο

Ηλιόχαρες οι κόρες σου και ημίθεοι οι γιοί σου

Θεούς και ήρωες γεννάει η καλομάνα γη σου

Ίκαροι σε ονειρεύτηκαν με μια φωτιά στο πνεύμα

Κάψαν φτερά τους και καρδιά  για του ουρανού το νεύμα

Λιοντάρια βύζαξες και αητούς με της καρδιάς  το γάλα

Μνήμες και θρύλους χάραξες σε μάρμαρα μεγάλα

Ναοί και ανάκτορα, φιλί ατέρμον στους αιώνες

Ξυπνάνε έπη μυθικά και ιωνικές κολόνες

Οράματα δαφνόσπαρτα κρεμάς στου νου τις σκάλες

Περάσματα και αν περνάς με στάχτες και αιθάλες

Ροδόσταμο στο διάβα σου κερνάς και αμβροσία

Στα λόγια σου και στη σιωπή ξυπνά αθανασία

Τηλέμαχοι στα χέρια τους κρατούν ουράνια τόξα

Υφαίνουν Πηνελόπες φως για τη δική σου δόξα

Φάρος λαμπρός, με ακολουθείς  στης νύχτας την αλμύρα

Χαράματα με σεργιανάς με γιασεμιά και μύρα

Ψάλλει για σένα μια θεά με ασπίδα και με βέλος

Ωραία και αθάνατη, χωρίς αρχή και τέλος.