Πικροδάφνες

Ξένη γυρνάω μέσα στην πόλη

κι αναρωτιέμαι μέσα στα πλήθη

ναύλο αν θα βρω να πάω νότια,

αν θα βρω δρόμο που γράφει λήθη.

Κι εσύ γυρεύεις με πικροδάφνες

να μου γεμίσεις πικρό ποτήρι,

ήλιους μου κρύβεις μα θες λιακάδες,

θα φύγεις μου ’πες για το Μισίρι.

Μόνη κρυώνω κι όλα αλλάζουν,

εγώ ο φταίχτης μα και το τραύμα,

ψάχνω αλήθειες στα παραμύθια

και μιαν Αλίκη για ένα θαύμα.

Κι εσύ γυρεύεις με πικροδάφνες

να μου στολίσεις θλιμμένες ώρες,

νότες μου σβήνεις μα θες καντάδες,

θα φύγεις μου 'πες με την Ντολόρες.