Ξύπνα, αδερφέ μου

Πρωθυπουργών και βουλευτάδων

μεγάλα λόγια πίστεψες,

για σένα και για τα παιδιά σου

μια άσπρη μέρα γύρεψες.

Της γης σου ο αφέντης

εσύ σου ’λέγαν θα ’σαι

μα μόνο από ’κείνους

ζητούν να εξαρτάσαι.

Και θέριεψε η εξουσία

με νόμους τους και αποφάσεις
και της ζωής σου την ουσία

φράγκο δε δίνουν αν θα χάσεις.

Πολιτευτές και τραπεζίτες

σε θέλουνε στα μέτρα τους,

σε κόβουνε και σε μακραίνουν,

μ’ ανάποδα πια μέτρα τους.

Και ξύπνα, αδερφέ, ξύπνα σπουργίτη,

ξύπνα τ’ Αιγαίου ερημίτη,

ξύπνα αγρότη, ξύπνα εργάτη,

σπάσ’ του Προκρούστη το κρεβάτι.

Να ’ρθει μια άνοιξη καινούρια,

να ζωντανέψει τ’ όνειρό σου,

να παίξουνε βιολιά, σαντούρια

στη γη, στον τόπο τον μικρό σου.

Της γης σου ο αφέντης

εσύ μονάχα να ’σαι

και τί σου ξημερώνει

ποτέ να μη φοβάσαι.

Ξύπνα, αδερφέ μου, ξύπνα…