Για έναν τόπο ήμερο

Στης λήθης μονοπάτι

με μι’ απορία τριγυρνάς,

πριν καν τ’ απομεσήμερο,

και πώς να αστοχήσεις

στρατί που έψαχνες να βρεις

για έναν τόπο, τόπο ήμερο.

Στης έρημου την άμμο

κοιμάσαι τώρα και ξυπνάς,

και τ’ όνειρο εφήμερο,

σαν πώς να λησμονήσεις

έναν δρομάκο φωτεινό

για έναν τόπο, τόπο ήμερο.

Και να γινόταν με το δάκρυ μου

τραγούδι η σιωπή σου η ατέλειωτη,

και να σε ταξιδέψει,

ο πιο μεγάλος φόβος σου

μια στάλα φως εσπερινό,

σαν φίλος να σου γνέψει.


Στο τριαντάφυλλο που μέσ' στις στάλες της
πρωινής δροσιάς μου χάρισε το άρωμά του...