Θάλασσα

Θάλασσα πικροθάλασσα,

βαρκούλα τ’ όνειρό μου,

έλα, αυγή και πάρε το

να ψάξει τον καλό μου.

Ν’ ανοίγεται στα πέλαγα,

σ’ ανατολή και δύση

να του μηνύσει να του πει

σ’ εμένα να γυρίσει.

Θάλασσα πικροθάλασσα,

μεγάλος ο καημός μου,

έλα, και νύχτα πάρε τον

μην τον βρει ο καλός μου.

Και ρίξ’ τον μεσοπέλαγα

στα μαύρα σου τα βάθη,

μη μαρτυρήσει, μην του πει,

πως κλαίω να μη μάθει.

Θάλασσα πικροθάλασσα,

πουλί το «σ’ αγαπώ μου»,

πάρ’ το και κράτα το ψηλά

για να βρει τον καλό μου.

Ν’ ανοίγεται στα πέλαγα,

στο κύμα τ’ αφρισμένο

να του μιλήσει, να του πει

σαν φως τον περιμένω.

Θάλασσα πικροθάλασσα,

βαρύς ο στεναγμός μου,

πάρ’ τον και κρύψε τον καλά

μην τον δει ο καλός μου.

Και ρίξ’ τον μεσοπέλαγα,

να σβήσει, να τελειώσει,

μη μολογήσει, μη του πει,

πόσο πονώ μη νοιώσει.