Βγήκες πρωί στις γειτονιές,
τους μαχαλάδες διάβηκες.
Και βάλαν τ’ άσπρα οι κυρές.
Και φώλιασε ο Έρωτας
στην αγκαλιά των κοριτσιών,
στα ρόδα του Απρίλη,
στον κόρφο των χελιδονιών,
στου ποιητή τα χείλη.
Του ήλιου το φως μετάλαβες
κι από κλωνιά κρεμάστηκες.
Κι ανθίσανε οι κερασιές.
Και πέταξε ο Έρωτας
πάνω από κάμπους και βουνά,
σε ξάρτια, σε κατάρτια,
στα πέλαγα τα γαλανά,
στων ναυαγών τα μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου