Σε λάθος μονοπάτια
κι αν γίνομαι κομμάτια
με μια ματιά σου, με μια λέξη,
δεν πονάω.
Του κόσμου το φαρμάκι
με ένα ταξιδάκι
μέσ’ στου κορμιού σου τα πελάγη
λησμονάω.
Της μοίρας μοιρολόγια
με τα δικά σου λόγια,
μ’ ένα φιλί σου, μ’ ένα χάδι,
προσπερνάω.
Σα χάνομαι τις νύχτες
με άνομους κι αγύρτες
μέσ’ στης αγάπης σου το χρώμα
δε γερνάω.
Κι αν οι καιροί
με κάνουνε ναυάγιο
μέσ’ στην ψυχή
η δική σου μορφή
χαρά μου είναι και κουράγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου