Περσεφόνη

Γυναίκα, γη, λουλούδι,

τι να πω εγώ για σένα,

το λέει ένα δειλινό

που αμάρτησε,

της νύχτας κρίματα αγιασμένα.

Αχ, Περσεφόνη,

σαν τριγυρνάς τις νύχτες μόνη

ένας καημός σε ξαγρυπνάει,

μπορεί να είναι χίμαιρα,

μπορεί ένας θεός.

Φωτιά, πληγή, τραγούδι,

τι να βρω για να σ’ αλλάξω,

μα κι αν το κάνω θα χαθώ

το φθινόπωρο,

ποτέ ξανά δε θα πετάξω.

Αχ, Περσεφόνη,

σαν στροβιλίζεσαι στο χιόνι

ένας καημός σ’ ακολουθάει,

μπορεί να είναι έρωτας,

μπορεί κατακλυσμός.