Το όνομά σου

Της μοίρας φίλεμα, δώρο της ακριβό,

καθώς με άγγιξε η αναπνοή σου,

κάθε που ψάχνω ένα δρόμο να σε βρω

ακολουθώ τα χνάρια της ζωής σου.

Θαλασσαϊτός το βλέμμα σου το φωτεινό,

ζεστή φωλιά το κάθε άγγιγμά σου,

σαν σε ζητάω σαν πουλί αλαργινό

πίσω γυρνώ, κοιτώ το πέταγμά σου.

Και είσαι εσύ ο οδηγός μου

σ' όλα τα δύσκολα του κόσμου,

δίχως σπαθιά να πολεμάω,

θεριά κι αγρίμια να νικάω.

Και ψιθυρίζω το όνομά σου

και είναι σαν να είμαι κοντά σου,

μάγια και ξόρκια προσπερνάω,

με κόκκινη κλωστή κεντάω.

Τα χνάρια σου ο δρόμος μου...

ώσπου να σβήσει ο ήλιος...