Τώρα

Τώρα τις ιαχές να πάψει ο πολεμιστής

Αγέρας άγριος, θανατερός, φυσάει

Νύχτα ατέλειωτη, ποιός σου ’πε τόσο να βιαστείς

Στην εκκλησιά η έρμη νύφη να μην πάει

Τώρα οι βρυχηθμοί να πάψουνε του κανονιού

Για δες ο μαύρος καβαλάρης πώς γελάει

Ποιός τάχα ζήλεψε τα νιάτα του ομορφονιού

Και μια μισότρελη δεν πίνει, δε μιλάει

Το λόγο τώρα έχει ο ποιητής

Και τί σαν την καρδιά του κάψει

Στη μοναξιά του να ξημερωθεί

Την ιστορία μας να αλλάξει.

Το λόγο τώρα έχουν τα πουλιά

Με τις καρδιάς μονάχα στίχους

Να τους ξεκλέβουν τα μικρά παιδιά

Να ζωγραφίζουνε τους τοίχους