Κι αν τις στιγμές μας μοιραστήκαμε,
αποκλεισμένη γη τα όνειρά μας,
ξεχάσαμε και ξεχαστήκαμε
ισορροπώντας στη μοναξιά μας.
Στον ίδιο δρόμο κι αν βρεθήκαμε,
απαρνηθήκαμε την καρδιά μας,
μέσ’ σε σιωπές παγιδευτήκαμε
παραπατώντας στην ερημιά μας.
Στου κενού το αβάσταχτο,
σε πορείες διάφορες,
τώρα πάμε,
μέσ’ σε άδειους μονόλογους,
μέσ’ σε φλόγες παράφορες
ξενυχτάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου