Μ' ένα μου δάκρυ

Πάνω στην πέτρα πλάγιασα

και στο θυμάρι πλάι,

όλη του την αποθυμιά

για σένα να φυλάει.

Μ’ ένα μου δάκρυ πότισα

ρίμες και καταλήξεις,

κι έγινα αστέρι της αυγής,

δρόμους να μου ανοίξεις.

Όμως στο βλέμμα σου σιωπή,

έξω βροχή κι αγέρας,

κι έμεινα αστέρι της αυγής

στο πρώτο φως της μέρας.