Όταν βραδιάζει δεν μπορώ
στιγμή να ησυχάσω,
τρόπο δε βρίσκω να σωθώ,
εσένα να ξεχάσω.
Μέσ’ στο σκοτάδι η σκέψη σου
σα σίφουνας, σαν καταιγίδα
παίρνει κι ό,τι μ’ απόμεινε
στου νου μου τη στερνή σελίδα.
Όταν νυχτώνει δε ζητώ,
δε θέλω να ξεφύγω,
αχ, στης καρδιάς σου το σκοπό
να ξαναζούσα λίγο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου