Θάλασσα το αφιόνι μου,
αρμύρα το κρασί μου,
αρμύρα το κρασί μου,
στης Αριάδνης την κλωστή
κρεμώ στην αντοχή μου.
Οι έρωτές μου πέλαγος
οι πόθοι μου μελτέμι,
στου Στάφυλου την αγκαλιά
γυρίζει η ανέμη.
Σε πανηγύρι και γιορτή
ο νους και το κορμί μου,
με της Σκοπέλου τα φιλιά
γιατρεύονται οι καημοί μου.
Βότσαλα οι αγάπες μου,
κύματα οι χαρές μου,
στου αϊ-Γιάννη στο Καστρί
μερώνουν οι φωτιές μου.
Πέτρα και φως η μοίρα μου,
γιαλός το ριζικό μου,
πάν’ απ’ της Δέλφης την κορφή
πετάει τ’ όνειρό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου