Με μαντινάδα κρητική θα σου το τραγουδήσω
και νά ’ρθ’ ανάποδα η γη άλλον δε θ’ αγαπήσω.
Μη με κερνάς γλυκό κρασί σαν θες να με μεθύσεις,
τάξε πως σαν ο ήλιος βγει σαν άστρο δε θα σβήσεις.
Της Γλώσσας κόκκινο κρασί τα δυο γλυκά σου χείλη,
πίνω και πίνω και μεθώ κι η δίψα μου δε σβήνει.
Σ’ αγάπησα και πόνεσα μα ούτε που με μέλλει,
γιατ’ έχουν τα χειλάκια σου των λουλουδιών το μέλι.
Σαν πρώτος βγαίνεις στο χορό, πρώτη στον πεντοζάλη,
για σε κοπέλες χάνονται, για σε τις πιάνει ζάλη
Τα χείλη σου με φίλησαν και βάψαν τ’ όνειρό μου,
τα μάτια σου με κοίταξαν, γλυκάναν τον καιρό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου