Τί αλήθεια είσαι;

Είσαι, τί αλήθεια είσαι;

Είσαι το νερό του γνώριμου μικρού γιαλού

ή τάχατες τ’ άγριο κύμα του ωκεανού,

της αύρας του δειλινού η δροσερή πνοή

ή μήπως  βοριάς που με αφήνει ξέπνοη,

αστέρι χρυσό που φωτίζει τη ματιά μου

ή ο κεραυνός που καίει τα βήματά μου,

άγια φλόγα που ζεσταίνει τα δάχτυλά μου

ή πυρκαγιά που πυρπολεί τα όνειρά μου,

ερωτική βραδιά κάτω απ’ το φεγγάρι

ή παγωνιά της έρημου μεσ’ το σκοτάδι,

το βάλσαμο που απαλύνει τη ψυχή μου

ή το αφιόνι που ποτίζει το κορμί μου,

άρωμα διαλεχτό του ανθισμένου Μάη

ή του χιονιά το ξεροβόρι που φυσάει

είσ’ ένα ρόδο που χαϊδεύει τα μαλλιά μου

ή έν’ αγκάθι που τρυπάει την καρδιά μου;

Είσαι, τί αλήθεια είσαι;