Στου ήλιου τα αλώνια

Πελάγωσα σ’ αινίγματα αιώνια,

και να ’βγαινα στου κόσμου τα μπαλκόνια,

θυμάρι και βασιλικό να μάζευα

και την καρδιά σου να τη μάγευα.

Θαύμα της πλάσης όλα τα πετούμενα

μα συ ρωτάς  για τα μελλούμενα,

σαν πολιτεία η καρδιά σου μ’ οχυρά

την πόρτα μου 'κλεισε για τη χαρά.

Με κούρασαν προβλήματα αιώνια,

λιμπίστηκα του ήλιου τα αλώνια

μα η καρδιά μου πόλη ανοχύρωτη

και η ευχή μου στ’ άστρα ανεκπλήρωτη.

Θαύμα της πλάσης όλα τα μυριστικά

μα συ κρατάς κρυμμένα μυστικά,

σαν πόλη η καρδιά σου απροσπέλαστη

κι η κάθε μου στιγμή αγέλαστη.

Πελάγωσα σ’ αινίγματα αιώνια,

και να ’βγαινα στου ήλιου τα αλώνια

λιοφάδια και δαντελωτά να μάζευα

και την καρδιά σου να τη μάγευα.