Είναι που...

Δεν είναι που με σκορπίζουν τ’ άγρια ξεροβόρια,

δεν είναι που με σερενάτες ξέρω να ξεχνώ,

δεν είναι που για την άνοιξη έχω στεναχώρια

μα είναι που δίχως αηδόνια δεν μπορώ να ζω.

Δεν είναι που δεν αντέχω των σύννεφων το γκρίζο,

δεν είναι που με καλοκαίρια θέλω να μεθώ,

δεν είναι που ουρανούς μ’ αρέσει να ζωγραφίζω

μα είναι που δίχως αστέρια δεν μπορώ να ζω.

Δεν είναι που μονάχη μου φοβάμαι στα σκοτάδια,

δεν είναι που σε δειλινά ζητώ να βυθιστώ,

δεν είναι που πεθαίνω τ’ αξημέρωτα τα βράδια

μα είναι που δίχως εσένα δεν μπορώ να ζω.