Στα χείλη σου κρεμάστηκα
και σαν παιδί ξεχάστηκα
καράβια χάρτινα να ρίχνω στο νερό.
Στα μάτια μου ορκίστηκες
μα τις κορφές λιμπίστηκες,
τ’ αστέρια έμεινα μονάχη να μετρώ.
Βασιλικό μου έταξες
μα σ’ άλλη γη πια πέταξες
κι όνειρο έγινες μιας νύχτας μακρινό.
Στα αδειανά συρτάρια σου
αναζητώ τα χνάρια σου,
της κάθε ώρας μου ν’ αντέξω το κενό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου