Στις θάλασσες της αγάπης σου

Μαζί σου πάρε με

στου ονείρου το ταξίδι.

Μία συνήθεια φτηνή

βάρυνε την ανάσα μου,

έμβλημα μιας ανίερης ευπρέπειας

το ρόδινο της εφηβείας μου δεν το μπορώ.

Κράτα με

στων ματιών σου τα οράματα.

Σε δίκτυα αγοραπωλησίας

οι αντοχές μου χάνονται,

και στις στροφές μιας γκρίζας προοπτικής

συνέχεια γλιστρώ...

Μη μ’ αφήσεις, μη χαθείς.

Στους βάλτους της σιωπής,

στα σκοτεινά η ύλη θα φλέγεται,

στο νοτισμένο χώμα η ελπίδα θα φυλλορροεί...

Τι κι αν  με τ’ όνομά σου

δε σε φώναξα;

Στεριά...Πατρίδα…Εραστή…

Έτσι κι αλλιώς Έρωτας...Αμάραντος…

Μαζί σου πάρε με

στις θάλασσες της αγάπης σου,

στο χρώμα της τις ομορφιές

μονάχα να μετρώ...