Απάρνηση

Μέσα στο πλήθος χάνομαι

και σε ζητάω,

συ όμως μήτρα

που ξέχασε τις γέννες της.

Σε γη χωρίς νερό νυχτώνομαι,

συ όμως σύννεφο

που αρνήθηκε βροχή να γίνει.

Στης προσμονής τα πέπλα ξενυχτώ

κι εσύ πατρίδα

που τα παιδιά της τα λησμόνησε.

Πάνω σε ξέρες ξημερώνομαι,

και λαχταράω,

μα συ καράβι

που όλο μακραίνει…