Παραζάλη

Ήρθες σα σίφουνας εν αιθρία,

πώς θα αντέξω την τρικυμία,

τα πήρες όλα σαν τον αγέρα

κι έγινε ξάφνου η νύχτα μέρα.

Ήρθες σα μπόρα, σαν καταιγίδα,

για σέν’ αλλάζω τώρα σελίδα,

του έρωτά σου η  παραζάλη

φράγκο δε δίνω πού θα με βγάλει.

Αναστατώνομαι,

όταν στα μάτια με κοιτάς

λες και απογειώνομαι,

κι εκστασιάζομαι,

όταν στο στόμα με φιλάς

για τίποτα δε νοιάζομαι.


Αφιερωμένο με πολλή αγάπη