Μεγάλε μου Ποιητή,
με σοφίαν εποίησες
το χρυσόλευκο φως και τα μαβιά σύννεφα,
τη μυστική κοιλάδα με τ’ απόκρυφα μυστικά,
το ατίθασο ελάφι και τον αδάμαστο άνεμο,
τον άγριο χείμαρρο με τ’ αχαλίνωτα πάθη,
το δροσερό αεράκι και τον φλογισμένο κάμπο,
την τρυφερή γαρδένια και τον άδολο έρωτα.
Έπλασες το μικρό άνθρωπο
κι’ αυτός θαύμασε το Ποίημά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου