Δε θέλω να ξέρεις

Δε θέλω να ξέρεις

πως τόσο μου λείπεις,

στους δρόμους της λύπης

τα φώτα θολά.

Ποτέ να μη μάθεις

πως τώρα ματώνω,

το νου μου μερώνω

με μία σου «λα»…

Οι μέρες, οι μήνες,

τριγύρω μου δίνες,

γραμμές της παλάμης κλειστές,

στο στήθος χαράζουν

μπαλάντες που μοιάζουν

μ’ αυτές που δε μου ’πες ποτέ..

Τα χρόνια, οι ώρες,
γυμνές ανηφόρες,
λαθραία φεγγάρια στο φως,
με καίν με ραγίζουν
κρυφά ψιθυρίζουν
του αγέρα πως είσαι ο γιός.

Δε θέλω να ξέρεις
πως όλα με κρίνουν,
ρωτούν, μ' ανακρίνουν
χωρίς ν' απαντώ.
Ποτέ να μη μάθεις
πως, μόνη, φοβάμαι,
ξυπνάω, κοιμάμαι
σε μία σου "ντο"...