Περιβολή

Πώς να φορέσω, κόσμε,

αυτό το ρούχο που κρατάς…

Κάθε πτυχή του κι ένα αποκεφαλισμένο

αγριολούλουδο.

Κάθε ραφή του κι ένα αδιέξοδο.

Στάζουνε αίμα τα μεταξωτά μανίκια του.

Οι προσεγμένες τσέπες του μυρίζουνε φορμόλη.

Αναισθησιογόνος η κάθε του κλωστή.

Και ο γιακάς του κρύβει πάντα ένα βρόχο…

Κι εσύ ακόμα το κρατάς…

Ολόγυμνη θα ζήσω.
-Αλλιώς;
Θα με μισήσω.-

Και, κόσμε, «πώς» μη με ρωτάς…