Ο Φουντούκος κι η Μπουλίτσα

Ο Φουντούκος κι η Μπουλίτσα,

τί εξαίρετα παιδιά,

δε φουντώνουν, δε μαλώνουν

κι ούτε βγάζουνε μιλιά.

Δε κοιτάνε, δε ρωτάνε

για καλό ή για κακό,

δε φιλούν, δεν αγκαλιάζουν

δίχως αντισηπτικό.

Στις γιορτές, στις παρελάσεις

πάντα ίσια περπατούν

κι έννοια έχουνε μεγάλη

τα κορδόνια μη λυθούν.

Δεν ιδρώνουν, δε ματώνουν

μέσα σε «γιατί», σε «πώς»

και μια προσευχούλα κάνουν

κάθε βράδυ ανελλιπώς.

Ο Θεός να τους φυλάει

από τις κακοτοπιές,

να κυκλοφορούν με πόρσε,

και μεταξωτά ντε-πιες.

Ο Φουντούκος κι η Μπουλίτσα,

τί υπέροχα παιδιά,

κι ύστερα γλυκά κοιμούνται,

και ας πάρει η γη φωτιά…