Η πεθερά

Πουρνό-πουρνό η πεθερά

παίρνει τις νύφες στη σειρά,

τη μια ψεκάζει με ντι-ντι-τι

την άλλη με ψειρόσκονη.

Στο λίβινγκ ρουμ θρονιάζεται,

βρυχάται  και τραντάζεται,

για όλα έχει μια συμβουλή,

πασπαλισμένη με χολή.

«Το νου σας στο νοικοκυριό,

το σόι μας πρώτο στο χωριό,

μη βήχετε, μην κλάνετε,

ρεζίλι μη μας κάνετε!

Τους γιούς μου να προσέχετε,

πασάδες να τους έχετε,

να είστε με το «σεις» και «σας»,

μη διάολος τον πατέρα σας!!!

Τα λόγια μου να σέβεστε

και μη μου ονειρεύεστε

τακούνια και φορέματα,

τελειώσανε τα ψέματα!

Οικονομία και δουλειά,

κι όχι ανταύγειες στα μαλλιά,

τ’ ακούσατε ξυλόκοτες,

που μου ’ρθατε ξεβράκωτες!!!

Εγώ είμαι κόρη τσέλιγκα,

και πεταλώνω μέρμηγκα,

και εκτιμάω τον παρά!!!...»

Φωτιές πετάει η μέγαιρα…

…Μα στα μισά του όνειρου

του ύπνου του κακόμοιρου

να η φωνή του κόκορα…

κι απόμεινε με τη χαρά….