Στου φεγγαριού το φως

Απ’ το χέρι με κρατούσες

και στα μάτια με κοιτούσες

μέσ’ στου φεγγαριού το φως.

Το σκοτάδι πολεμούσες,

σε  άλλους δρόμους με οδηγούσες,

κι ήσουν πάντα αρχηγός.

Κι έλεγες πως δε θ’ αφήσεις

μέσα στα μαβιά της δύσης

η καρδιά να πληγωθεί.

Τις κορφές θα καταχτήσεις,

ένα μόνο να κερδίσεις,

η ελπίδα να σωθεί.

Όμως σ’ έχασα μια μέρα

σε μιας μάχης τη φοβέρα

και απόμεινα μισή.

Όλα τώρα εδώ πέρα

με βροχή και με αγέρα

σε μια εποχή λειψή.

Κι αν το τέλος πλησιάζει

τώρα πια δε με τρομάζει

ούτε ο άγριος καιρός.

Πάντα η μορφή σου μοιάζει

σαν παιδί να μ’ ορμηνιάζει

να τραβάω μόνο μπρος.
Απ’ το χέρι με κρατούσες,

για άλλους κόσμους μου μιλούσες,

μέσ’ στου φεγγαριού το φως.

Το σκοτάδι πολεμούσες,

όλα ξέρω τα μπορούσες,

κι ήσουν πάντα αρχηγός.