Αχ, κυρ-Γιωργή...

Αχ, κυρ-Γιωργή…

Μέσ’ στην καρδιά σου μία πληγή

Χρόνια πονάει,  αιμορραγεί...

Της γης η λαχτάρα φλόγα σβησμένη

Τριγύρω οι θάλασσας δρόμοι κλειστοί

Τα όνειρα έρμαια στους πέντε ανέμους

Ερήμην έχουν καταδικαστεί

Σε δίχτυα αργοσβήνει η αλήθεια

Και στην ανέμη κομμένη η κλωστή

Δέσμιοι οι άγγελοι στην εξορία

Και ψεύτικη η μετάνοια του ληστή

Αχ, κυρ-Γιωργή...Αχ, Ποιητή...

Μάτι δεν κλείνεις ως το πρωί
Η μέρα ραγισμένο γυαλί...