Κυρά καλή

Κυρά καλή, Κυρά ακριβή,

του ουρανού καμάρι,

φέγγει για το χατίρι σου

τ’ ολόγιομο φεγγάρι.

Ο ήλιος σε  γλυκοκοιτά

σαν αγαπητικιά του,

σου ψιθυρίζει κάθε αυγή

όλα τα μυστικά του.

Κι εσύ τα ράβεις, τα κεντάς

στο άσπρο σου μαντήλι,

στάζουν τα σύκα ζάχαρη

και μέλι το σταφύλι.
Τρώει και πίνει ο κότσυφας,

κι η μέλισσα γελάει,

χοροπηδά ο αχινός

κι ο σπάρος τραγουδάει.

Τα πάθη του σ’ ομολογά

τ’ αγέρι, τα κρυμμένα,

στα μολογάνε και του νιού

τα μάτια τα γραμμένα.
Κι εσύ τα βάζεις, τα φοράς

στ’ αυτιά μαργαριτάρια,

βάλσαμο στάζουν οι ανθοί

και μύρα τα κλωνάρια.

Καίει καντήλι αργυρό

της Παναγιάς του Πύργου,

οι άγγελοι να σε φυλάν

το δρόμο σου ν’ ανοίγουν.

Κυρά καλή, Κυρά ακριβή,

και της καρδιάς λουλούδι,

για σένα λέει η θάλασσα

το πιο όμορφο τραγούδι.