Τον φόβο μου έκαμα σκαλί
και πήρα άλλους δρόμους,
στράτες στρωμένες μ’ αγκαλιές,
με της αγάπης νόμους.
Τον πόνο μου έκαμα σκοινί
και βγήκα σ’ ακρογιάλια,
κόρφους λουσμένους με φιλιά
μ' αιώνια μαϊστράλια.
Βγήκα σε τόπους,
και το ορίσανε θεοί
μ’ ένα τραγούδι αθανασία,
απ’ την αρχή να ξεκινήσω,
μ’ ένα τραγούδι,
στ’ Απόλλωνα να αφεθώ
το κάλεσμα το προαιώνιο,
στο φως τα μάτια να μην κλείσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου